Γιατί είμαστε Ομάδα

Συλλογικότητα. Ομάδα. Κουλτούρα. Επικοινωνία. Τέχνη. Άτομο. Κολεκτίβα. Διαδικασίες.
Μοναξιά vs. Μοναχικότητα
Ατομικότητα vs. Συλλογικότητα
Επίπεδα οργάνωσης.
Ποιοι είμαστε και γιατί δημιουργούμε συλλογικότητες.
Προσωπικά κίνητρα, συμβολή σε ομαδικές-συλλογικές διαδικασίες.

Part 1

Είναι καιρός που νιώθω άδειος. Νιώθω πως χάνω τον εαυτό μου σε αποσπασματικότητες και εκρήξεις δημιουργικότητας, οι οποίες τελματώνονται γρήγορα και υπόκωφα. Σαν τεράστιες φουσκάλες, που μόλις σπάσουν, ό,τι υπήρχε μέσα τους γίνεται μια ροζ πούδρα και χάνεται στον αέρα. Αυτό το κενό που με "γεμίζει" μετά από τέτοιες "εκρήξεις" και φυσικά αυτή η αποσπασματικότητα που τελικά με ορίζει αποκτούν σταδιακά το χαρακτήρα μιας μονιμότητας, που δείχνει να μην αλλάζει εύκολα. Τελματώνομαι κι εγώ μέσα στην ίδια αποσπασματική μου δημιουργικότητα, χωρίς να οδηγούμαι σε κάποια σαφή και συμπαγή κατάσταση που να θέλω πραγματικά. Αυτή ακριβώς η κατάσταση μου γεννά τάσεις φυγής, που σίγουρα δεν θα καλύψουν, ούτε θα γεμίσουν τα κενά μου.
Μόνοι μας μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, κι όμως τα πάντα, ακριβώς επειδή είμαστε μόνοι μας παραμένουν ένα τίποτα.
Έξαφνα ανακαλύπτω πως μόνος δεν μπορώ να πραγματώσω τις ανησυχίες μου. Αντιλαμβάνομαι πως η μικρο-καθημέρινότητα που βιώνω, το μικρο-περιβάλλον στο οποίο ζώ πρέπει να ανοίξει, να μεγαλώσει, να χωρέσει πολύ περισσότερο από τον προσωπικό μου μικρό-κοσμο. Γνωρίζω πλεόν πως αυτό που με κινητοποιεί είναι οι ίδιες μου οι αντιφάσεις. Από τις μικρότερες καθημερινές μου κινήσεις σε όλα σχεδόν τα επίπεδα της ζωής μου, μέχρι τις βαθύτερές μου ανησυχίες, οι οποίες άλυτοι γρίφοι ακόμα, μαζί με τον υπόλοιπο εαυτό μου, φτιάχνουν ένα pazzle, μωσαϊκό, ίσως και βιτρώ που συνθέτει το είναι μου.
Αυτό που αναζητώ εδώ, τώρα, είναι να μπορέσω να αφηγηθώ την ιστορία μου. Αυτή την ιστορία που με οδηγεί να "ανοίξω" τον (σε εισαγωγικά πάλι) "καλλιτεχνικό" εαυτό μου. Θέλω να προσδιορίσω και να προσεγγίσω το γιατί αποζητώ την συλλογικότητα. Θέλω να αφηγηθώ μια ιστορία, που θα γίνει συλλογική ιστορία, συλλογικό παραμύθι, συλλογικό παιγνίδι. Μία ιστορία που θα ξεφύγει από τον αφηγητή της και θα αποκτήσει μέσα από όλους μας τη δική της υπόσταση για να μπορέσει να γίνει τα πάντα, αλλά όχι μόνη της. Η ιστορία αυτή θέλω να γίνει σενάριο, για δουλειά, κίνητρο για να βγεί πιο έξω από το δικό μου-μας μικρό-κοσμο και μικρο-περιβάλλον. Μια ιστορία την οποία θα μπορέσουμε να αφηγηθούμε εικαστικά, φραστικά, ποιητικά.

......Στο Part 2 θα αρχίσω την αφήγηση ;)